“Met een open blik kun je heel veel van elkaar leren”
“Als landbouwer zie je van heel dichtbij dat het klimaat verandert. Er zijn steeds meer heel natte periodes, steeds langere heel droge periodes”, aldus Jean Louis De Cartier die samen met zijn zonen Paul en Stéphane de Kruisberghoeve in Arendonk bestiert. “De wereld verandert, dus moet je als bedrijf vanzelfsprekend je strategie aanpassen. En daarin is voor ons de CO2-captatie die we samen met Claire vermarkten een belangrijke.”
De Kruisberghoeve is een groot akkerbouwbedrijf dat al meer dan 80 jaar in de familie De Cartier is. Op de boerderij wordt aan carbon farming gedaan. De CO2 credits die dat oplevert worden via Claire verhandeld. Volgens pater familias Jean Louis is het met name dankzij zijn zonen dat het bedrijf een nieuwe visie naar de toekomst toe ontwikkelt. “Voor de jeugd is het belangrijk om met een open blik te kijken. Zij willen goed doen voor het klimaat, voor de mens en de natuur. We zijn er ook allemaal van doordrongen dat het anders moet. Niet precies zoals de natuurjongens zeggen. Maar we staan wel open voor hun verhaal. En we werken er elke dag aan. Niet alleen CO2-captatie. Ook waterbeheersing, teeltwisseling, nieuwe producten zoals grondstoffen voor de biobased economie”
“Ik vind heel dat conflictueuze tussen de landbouwers en de natuurbeweging niet nodig. De Natuurjongens kijken te eenzijdig naar landbouwers en de landbouwers kijken te afwijzend naar wat de natuurbeweging te zeggen heeft. Terwijl ik denk dat je met een open blik heel veel van elkaar kan leren.”
“De discussies met Claire vond ik bijvoorbeeld heel verhelderend en verrijkend. Als je mensen spreekt met een andere visie dan kun je daardoor je eigen visie aanscherpen en verder ontwikkelen. Dan kun je zeggen; dat zijn goede ideeën en met die ideeën heb ik wat minder voeling. Zo geraak je ergens.”
“We waren zelf een aantal jaar geleden al geïnteresseerd geraakt in CO2-captatie in landbouwgronden. Via de bodemkundige dienst van België zijn we in contact gekomen met Claire. Dan zijn we beginnen te praten over de filosofie die erachter zit en op een bepaald moment hadden we zoiets van: we zien dat zitten! En zodoende is de samenwerking gegroeid.”
Zoon Paul De Cartier vertelt enthousiast dat hij het verschil ook al echt begint te zien op het land. “Ja, hoe beter de bodem, hoe beter de opbrengst, hé. We zijn nu natuurlijk nog maar twee jaar bezig maar je ziet toch al meer bodemleven, meer insecten op de akkers. En de grond die het water beter vasthoudt… Het geeft ook meer voldoening als je ziet dat je gezonde gewassen teelt en natuur errond gezond is. Het is gewoon plezanter om in een biodiverse omgeving te werken. Maar het is natuurlijk niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Soms moet je ook nog wel eens ingrijpen.”
“We vertellen meerdere keren aan onze gasten dat het om een vrijwillige bijdrage gaat. Het is écht niet verplicht. Ons gaat het ook niet zozeer om de centen. Het gaat ons om het verhaal, de bewustwording. Maar als mensen een aantal dagen bij je onder hetzelfde dak wonen dan voelen ze toch al snel een soort druk om mee te gaan in ons verhaal. Vandaar dat we dat echt meerdere keren benadrukken: ‘Het is vrijwillig’.”
De aanpassingen in de manier van werken zijn hem eigenlijk heel goed meegevallen. “Het is anders werken. Maar niet per se veel meer werken. Als je een goede planning maakt in de winter is dat echt goed te doen. En het is ook niet zo dat we alles in één keer radicaal hebben omgegooid. We doen alle dagen een beetje en dat maakt die veranderingen behapbaar.”
